προτονίσκος

ο, Ν

ναυτ. μικρός αφαιρετός πρότονος τής στήλης τού ιστού λέμβου, που απολήγει στο άκρο τού δορατίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρότονος + υποκορ. κατάλ. -ίσκος* (πρβλ κολπ-ίσκος)].